Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου 2010
Δυό τρία απογεύματα
Και όλο όλο κράτησε δυό τρία απογεύματα.
Τα πρωινά κοιμόμασταν στο κάτι.
Τις νύχτες πάλι σχεδιάζαμε το όλο.
Και εκεί ανάμεσα επέπλεε το ίσως.
Στα δειλινά και τις ανατολές
μας ξεγελούσε το μαζί.
Ώσπου μια γκρίζα Κυριακή
που δεν ξεχώριζες τις ώρες
μας νίκησαν τα όχι.
Δευτέρα σήμερα,
και φεύγω βιαστική προς το γιατί.
Για τον Α.Κ. που μου ξεκλείδωσε τις πόρτες της γραφής μετά από χρόνια!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
9 σχόλια:
Και
νομίζω -στο τέλος-
απλά θα υποφέρω
με τόσα μέσα μου πληγωμένα λεξιλόγια,
σαν που να έμειναν αποσπασματικά δεμένα
με την ζωή μου
που από άλλες ζωές, που εισχώρησαν μέσα μου, πλημμύρισε..
οι συγκλονιστικές ομολογίες είναι εξομολογήσεις που οδηγούν στην λύτρωση!
γειά σου!
Αυτός που αγάπησε και έσφαλε μπορεί να συγχωρεθεί, όχι από αυτόν που παραμόνευε την αφορμη
Kρατώ όλα σου τα λόγια για μένα εκτός των τελευταίων που έγινε ακριβώς το αντίθετο...
Καλη σου μέρα
εξαιρετικό!
Eξαιρετικό Έλλη..μπράβο ...
Και νομίζω ξέρω ποιον ευχαριστείς στο τέλος για το ξεκλείδωμα...
τον έχω ευχαριστήσει και εγώ με τη σειρά μου..
Μου αρέσει η γραφή σου.. θα σε παρακολουθώ ανελλιπώς ακόμα κι όταν δεν σχολιάζω..
Καλό απόγευμα..
Σ'ευχαριστώ Έλενα και εγω σε παρακολουθώ με θαυμασμό κι ας μην προλαβαίνω να σχολιάζω, καθώς βρίσκομαι τελευταία διαρκώς σε επαγγελματικα ταξίδια εκτος Ελλάδος. Θα χαρώ πολύ να τα πούμε κάποια στιγμή και από κοντά με τον κοινό μας φίλο!
Η λύτρωση είναι ένα διαρκές ζητούμενο Στρατή, λύτρωση από τα λάθη, τα πάθη, τις αγωνίες, τα ανεκπλήρωτα όνειρα... οι ομολογίες όμως μικρές οι μεγάλες είναι όμορφες στιγμές αλήθειας μπροστά σε αλάνθαστους καθρέφτες.
Παρακολουθώ πραγματικά με δημιουργική "ζήλεια" τον χείμαρρο των μαγικών σου λέξεων.. Ποιό κρυμμένο μυστικό σου δίνει τόση έμπνευση?
Τα λόγια μας Μαρία είναι πάντα αντίλαλοι που κάπου συναντιούνται .. Την καλημέρα μου!
Σ'ευχαριστω #απλοΠοιηση#, Την καλημέρα μου.
Δημοσίευση σχολίου