Δεν έρχονται όλα ξαφνικά.
Η μαγεία δεν συνοδεύει πάντα σαν κλισέ.
Κάποτε έρχονται σαν πρωινός καφές.
Σαν αγαπημένη αχνιστή συνήθεια.
Ήταν ανέκαθεν δίπλα στα τσιγάρα.
Απλά το αγνοούσες.
Και μια νύχτα πήρε όνομα.
Του χάρισες και λέξεις, φθόγγους.
Υποκλίθηκες, και όταν σηκώθηκες δεν είχε φύγει.
Αποκοιμήθηκες γυμνή στο βλέμμα του
κι εκείνος δεν σου γύρισε την πλάτη.
Όχι, τίποτα δεν έμοιαζε παρ’ όλα αυτά απρόσμενο.
Εκείνος σε βεβαίωνε πως έτσι πρέπει να’ναι.
Δοκίμασες εγωισμούς, θύμους, παράπονα,
περιμένοντας να σου θυμίσει έκπληξη.
Τίποτα.
Καφές, τσιγάρο, χλωμό πρωινό, εφημερίδα,
και μια τρυφερότητα να τα αγκαλιάζει όλα.
Ζωντανή, να δίνει φως και χρώμα.
3 σχόλια:
Όλα ξεκινούν απρόσμενα Έλλη μου, για να γίνουν τρυφερό, λαμπερό και χρωματιστό πρωινό. Οι στίχοι σου τρυφεροί σα το πρωινό σου.....
Απρόσμενο Ανδρέα μου είναι το πως η τρυφερότητα σε συναντάει στα πιο απίθανα μέρη και στιγμές. Μ ενα μισοτελειωμενο τσιγάρο στα χειλη μπροστα σε μια οθόνη...
Ναι πράγματι. Μ αρέσει η γραφή σου
Χαίρομαι που πέρασα από δω
Δημοσίευση σχολίου