Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου 2010

ΛΕΥΚΟ ΠΑΠΛΩΜΑ



Κατάλευκο χιόνι παντού. Λευκό στα υγρά μου μάτια.
Κάτι σαν αθωότητα χαμένη,
να σκεπάζει τις νοσηρές μου νοσταλγίες.
Λευκό χαρτί για να το μουντζουρώσω
με ουράνια τόξα έρωτες.
Και ελπίδες που χρυσίζουνε στη λάσπη.
Θάρθει ξανά αχόρταγος ο ήλιος,
και όλα θα λιώσουνε σαν αμαρτίες.
Αυτές που μας τυλίγανε τις παγωμένες νύχτες.
Χιόνι για να στολίσουμε ασχήμιες και γιατί.
Χιόνι για να αστράφτουν τα κουρασμένα χαμόγελα
Χιόνι για να παγώσουν οι κούφιες προσμονές.
Και μετά; Μετά λευκές άγραφες υποσχέσεις.
Αυλαία.

3 σχόλια:

Walking in vain είπε...

Νοσηρές νοσταλγίες και κρυφές αμαρτίες είναι σημάδια του εαυτού μας και κομμάτι της ζωής μας, ας τα αφήσουμε λοιπόν εκεί που τους πρέπει για να ανοίξουμε χώρο για τα καινούρια
Καλό βράδυ και καλό Σαββατοκύριακο

Elli K. είπε...

Καλό ΣΚ και σε σένα #walking in vain"

Ανδρέας Καρακόκκινος είπε...

Η αθωότητα του λευκού κυριαρχεί.
Κι οι στιχοι σου κυριαρχουν κι αυτοί στην ομορφιά.