Ήρθαν αράδα αφρόντιστοι χειμώνες
και άλλα τόσα τυχαία καλοκαίρια. Την άνοιξη κοντοστεκόμασταν,
ψωνίζαμε φρέσκους γκρεμούς,
ήλιοι ξαπλώναμε σε ανθισμένα βράχια.
Κατρακυλώντας κάποιο αφηρημένο Μάρτη,
χλωρό κλαδί που με υποδέχτηκε τα χέρια σου.
Για δες με τώρα των αναστεναγμών αντίλαλε.
Τι όμορφα που αιωρούμαι αγάπη μου,
σαν ανοιξιάτικο μπουφάν σφιγμένο στη γροθιά σου!
7 σχόλια:
Ψωνίζαμε φρέσκους γκρεμούς???
ΤΕΛΕΙΟ! Ειναι απο κεινα που οταν τα διαβαζει κανεις λεει "εγώ πως δεν το εχω σκεφτει?"
Το' χεις σκεφτεί σίγουρα Μαρία, αλλά με άλλες εικόνες, άλλες λέξεις.
Καλό σου βράδυ.
Νομίζω Έλλη μου ειναι από τα καλύτερα που έχεις γράψει.
Νομίζω πως όλους μας εμπνέει η άνοιξη Ανδρέα μου! Καλημέρα και σε ευχαριστω.
Πολύ όμορφο Έλλη...
και πόσο ανοιξιάτικο..
Καλό βράδυ..
Έλενα σε διαβάζω συνέχεια και δεν προλαβαινω ποτε να σχολιάσω. Πραγματικά όμως νοιώθω πολύ κοντά, πολύ οικεία με το γράψιμο σου, και ώρες ώρες το "ζηλεύω" δημιουργικά πάντα. Εύχομαι κάποια στιγμή να γνωριστούμε και από κοντά και χαίρομαι που το ποίημα μου σου χαρισε μια ακόμα πινελιά άνοιξης!
Έλλη μου.. σε ευχαριστώ που με διαβάζεις..εγώ δεν έχω τόσο καλή γνώμη για το γράψιμό μου..
Θα γνωριστούμε σίγουρα νομίζω.. θα κανονίσουμε συνάντηση με τον κοινό μας φίλο.. (να γίνω πρώτα καλά, γιατί είμαι λίγο αρρωστούλα)
Καλό απόγευμα..
Δημοσίευση σχολίου