Κάτι γοητευτικά ακαθόριστο,
σαν ψέμα που το έκαιγε ο ήλιος.
Δεν ήταν.
Και μετά το σερβίρισαν.
Ευωδίαζε μυστηριακά αρώματα
σαν σανταλόξυλο σε νύχτα ηδονής.
Δεν ήταν.
Και ύστερα το κατασπάραξαν.
Διαμελίστηκε σε χιλιάδες κομματάκια,
σαν ένας υπέροχα αταίριαστος έρωτας.
Ήταν.
3 σχόλια:
Πρωτότυπο και ωραίο. Θα ήθελα επίσης να σε ενημερώση ότι Λόγου της πολύ μικρής επισκεψιμότητας του μπλογκ μου «Ξένη Ποίηση» αποφάσισα να το καταργήσω και στη θέση του να κατασκευάσω ένα μπλογκ πολιτικού, κοινωνικού κλπ προβληματισμού. Η Διεύθυνση του μπλογκ αυτού είναι τώρα: http://insultus.blogspot.com/ Σας ευχαριστώ.
Κώστας Παπαποστόλου
Υπέροχα πρωτότυπη περιγραφή του μεγάλου μυστηρίου που τόσοι προσπάθησαν να περιγράψουν.
Μ'άρεσε πολύ και μου θύμισε πολλά
Χριστός Ανέστη
αληθινό ότι μπορεί να κρυφτεί καλα πίσω απο τις λέξεις..
το ξέρεις καλά εσύ αυτό.
σε φιλώ.
Δημοσίευση σχολίου