Δευτέρα 18 Ιανουαρίου 2010

Στις αλμυρές κορφές του παραδείσου


Αλμυρό χιόνι όπου και να γυρίσω το βλέμμα μου.
Θα σε ανεβάσω στην κορυφή να ψηθεί το παιδικό δέρμα που σε βαζανίζει.
Τα μάτια θα βλέπουν μπλέ, ώσπου να γίνουν ουρανός.
Θα κυλίσω τα δάκρυα σου να διατηρηθούν αιώνια, να μην ξεχνώ πως ώρες ώρες μ'αγαπάς.
Θα γεμίσω τις χούφτες μου και θα στολίσω όλες σου τις βλεφαρίδες.
Λευκές κουρτίνες να τις ανοίξεις διάπλατα να μπει το φως που σου'χω φυλάξει.
Να με περιμένεις, θάρθω να σε βρώ εκεί. Στις αλμυρές κορφές του παραδείσου.
Τώρα δεν προφταίνω. Ανεβοκατεβαίνω στο βυθό για να διαλέξω σπίτι.

4 σχόλια:

xryc agripnia είπε...

Kαλως ηρθες στον κοσμο μας!
Τα φιλια μου!

Me:Moir είπε...

[Πόσο χαίρομαι που σε κατάφερα..]

Θα ρχομαι, να γεμίζει η ματιά μου μπλε και το μέσα μου αλμύρα.

Elli K. είπε...

#archive" o κόσμος σας μοιάζει μαγικός και εγώ τον εξερευνώ δειλά ακόμη αλλά με ένα τεράστιο χαμόγελο....

Φιλάκια

Elli K. είπε...

#Me: Moir# δεν ξέρω για πόσο και πόσο πολύ πρέπει να σε ευχαριστώ γι΄' αυτό που έκανες για μένα. Νομίζω ότι είναι μια καλή ευκαιρία για να σου πώ πόσο τυχερή νοιώθω που και εσυ και η #archive# μπήκατε ένα καλοκαίρι στην Αμοργό στη ζωή μου.