Δευτέρα 25 Ιανουαρίου 2010

ΠΡΟΣΟΧΗ ΕΡΓΑ!














Το μικρό τελευταίο σου κουμπάκι
ξεκούμπωτο σημάδι μοναξιάς,
ολόκληρη φροντίδας ιστορία
σε πρωινά φιλιά αποχωρισμού
στην πόρτα μας.

Το δεύτερο ορφανό σου μαξιλάρι
σε σχήματα αστεία προσμονής μου,
γλυπτό μορφής υπό κατασκευή
σε νύχτες προσχέδιων ονείρων
στο κρεββάτι μας.

Τα χέρια σου αιώνιο γαιτανάκι
ατέλειωτο ταξίδι χωρίς στάσεις,
στο βάθος του ορίζοντα εγώ προορισμός
σε αγκαλιές σωμάτων γεωγραφία
στο κεφαλόσκαλο μας.

Ζωή και αντικείμενα.
Ημικύκλια και πανσέληνοι.
Μισοτελειωμένα παζλ και παιδικές ζωγραφιές.
Το όλο και το τίποτα.
Και κάπου ανάμεσα, σχεδόν εμείς.

4 σχόλια:

Me:Moir είπε...

Νομίζω αυτό θα μπεί στη συλλογή με τα αγαπημένα μου..

Elli K. είπε...

Στο σχεδόν εμείς #Me:Moir# πάντα υπάρχει, παραμονεύει η σκιά της αγάπης. Αυτό περίπου ήθελα να πώ και χαίρομαι που σου άρεσε. Φιλάκια πολλα πολλά...

Walking in vain είπε...

Αυτή είναι άλλη μια αρετή της ποίησης, να δημιουργεί μουσική ακόμη και χωρίς χορδές
Καλό βράδυ εύχομαι

Elli K. είπε...

Η μουσική είναι παντού γύρω μας, απλά διαλέγουμε πολλες φορες να μην την ακούμε. Εγώ τώρα δα άκουσα τα κλειδιά μου να σιγοσφυρίζουν στην πόρτα, σε αναμονή του αυριανού ταξιδιού μου! Καλό βράδυ και σε σένα #walking in vain# !