Ακροστιχίδα

Θέλω να πω μια ιστορία,

ραμμένη με κόκκινες κλωστές

που τις ξηλώνω πάντα με μανία.

Να ζει μου λες ή νάζι;  Τολμάς;

Θα με γαζώσω στρίφωμα

κάτω απ το γόνατο σου

και σταυρουδάκι φυλαχτό

σε άφθαρτη φανέλα.

Θέλω να γίνω μια ιστορία ,

με μάχες, ουρανούς και οπωσδήποτε συνθήκες,

να με διδάσκεις πλαγιαστή και υπογραμμισμένη,

νύχτες να με διηγείσαι σιωπηλά

σε συντροφιά με αλκοόλ και γερασμένα πάθη.

Μα τώρα είμαι το πρώτο σου φωνήεν,

ασύμφωνο και στρογγυλό, καμπύλη.

Το ο που μισανοίγει τον παράδεισο,

το ι στην έκρηξη του όχι,

κάποτε και το α στο τέρμα μιας πλήξης.

Ακροστιχίδα ατελής

του ποιητή παιχνίδι.