Μετά πέρασαν χρόνια. Όταν την ξαναείδα της κουβάλησα τσουβάλια χώμα που είχε παραγγείλει για κάποιο ανεξιχνίαστο λόγο. Χήρα, με την θλίψη να υπογραμμίζει μια συννεφιασμένη γοητεία που δεν έλεγε να την αφήσει.
Τελευταία φορά που την είδα ήταν πέρσι. Εγώ μαζί με έναν ακόμη γείτονα την ξεκρεμάσαμε από την θηλιά του δέντρου που βρέθηκε νεκρή. Κανείς δεν πίστευε πως ήταν δυνατόν να μεγαλώσει τόσο πολύ μια ακακία, μέσα σε μια σερβάντα, κάτω από το παράθυρο, στο σαλόνι. Οι ρίζες της ξεχύνονταν μέσα από τα ξεχαρβαλωμένα συρτάρια, κάτασπρος ορμητικός χείμαρρος ολόιδιος με τα λυτά μαλλιά της.
8 σχόλια:
Υποκλίνομαι στο λιγόλογο κείμενο που μου μετέδωσε τόσα πολλά!
Καμιά φορά λοιπόν χρειαζόμαστε λιγότερες λέξεις- πολύ λιγότερες λέξεις..
Καλημέρα Στρατή. Οι λέξεις έχουν τόση δύναμη που πολλές φορές χρειάζονται πραγματικά πολύ λίγες για να μετακινήσεις εστω και λίγο τα βουνά των σκεψεων και συναισθημάτων που σε κατακλύζουν. Χαρά μου τα λόγια σου και το πέρασμα σου από το νησί μου.
Διόλου φλύαρο, συγκλονιστικό κείμενο,περιεκτικότατο σε ουσία και περιεχόμενο μέσα από τη δραματική κλιμάκωσή του.
καλημέρα.
Κα Μπακονίκα, το σχόλιο σας μου δίνει ιδιαίτερη χαρά. Η φλυαρία ιδιαίτερα είναι κάτι που προσπαθώ να αποφύγω γιατί αποδυναμώνει το λόγο και πολλές φορές τον κάνει "ευτελή".Εσείς γνωρίζετε από λιτότητα και δύναμη μέσα από αυτή. Σταματώ ιδιαίτερα σε ένα από τα ποιήματα σας που με έχει μαγέψει ακριβώς για αυτό το λόγο (ανάμεσα σε πολλούς άλλους): "Τα λατινικά ποιήματα"
Σας ευχαριστώ για το σχόλιο και που περάσατε από δω. Καλημέρα και από μένα.
Έλλη,
Αν η τέχνη είναι μια αγωνιώδης προσπάθεια να φτάσουμε στον πυρήνα της συγκίνησης, γνήσιοι μέσα στην αλήθεια μας, άλλο τόσο είναι και ελιξίριο παρηγοριάς.Γι' αυτό μας χαροποιεί ένας καλός λόγος, κάτι που ισχύει για κάθε δημιουργό.Σ' ευχαριστώ για τα σχόλιά σου, ιδιαίτερα για τα Λατινικά Ποιήματα,καθώς και για την επικοινωνία.Θα μου έδινε χαρά να μου μιλούσες στον ενικό στο όνομα Αλεξάνδρα.Καλό απόγευμα.
Ακόμη ένα πράγμα που συμφωνούμε λοιπόν Έλενα! Νομιζω οτι οι λόγοι για τους οποίους πρεπει να γνωριστούμε απο κοντά πολλαπλασιάζονται καθημερινά!
Έμεινα ώρες
να κοιτάζω τη σερβάντα
Αιώνες τυλίχτηκαν γύρω της -
ρίζες που την έπνιξαν -
ξεχαρβαλωμένα χρόνια
που την κάρφωσαν για πάντα
στις μνήμες
με μνήμες αξεθώριαστες..
Άριστη τούτη η γραφή!!!
Καλησπέρα!!!
Πάντα με μάγευαν οι ιστορίες που μπορουν να πουν τα έπιπλα, τα αντικείμενα, τα ρούχα για τη ζωη των ιδιοκτητών τους. Απλά τις περισσότερες φορές μιλάνε μόνο σε αυτούς ή αποκτούνε λόγο μέσα από τη γραφή μας... Την καλησπέρα μου και σ ευχαριστώ που πέρασες από το νησί μου Ευαγγελία.
Δημοσίευση σχολίου