Τρίτη 1 Ιουνίου 2010
ΚΟΜΠΟΛΟΪ
Αίμα κι αλμύρα.
Βουτώ το ψωμί μου,
βουτάς την ενοχή σου.
Πασαλειφτήκαμε απληστία,
χορτάσαμε οθόνες,
παχύναμε σαν ματαιοδοξίες.
Τις νύχτες ξύνω στρώσεις λίπος,
τα πρωινά λιμπίζομαι το κρέας αλλονών.
Και πάντα οι συνήθεις ίδιοι
ακάλεστοι στο φαγοπότι.
Δέκα λασπωμένες αλήθειες,
εκατό μουτζουρωμένες δικαιοσύνες,
και όλα μαύρο κομπολόϊ.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)